Merida eBig.Nine 500

Ma wyższą główkę i dodatkowo bardzo wysoki dekielek od sterów. Długość górnej rury jest mniejsza, przez to pozycja nie jest wybitnie sportowa. Może i nieco mniej efektywna, ale za to komfort jazdy jest znacznie większy. Dzięki temu, na długim dystansie nie będziemy narzekać na bóle w krzyżu. Moje przyzwyczajenia z jazdy na klasycznym rowerze sprawiają, że pokonywanie podjazdów jest frustrująco łatwe i to mino zastosowania nieco słabszego silnika, przeznaczonego do rowerów miejskich. Co ciekawe, mimo wyższej pozycji, nawet na bardzo stromych podjazdach przednie koło jedzie pewnie po podłożu, pozwalając na precyzyjne sterowanie. Oczywiście pod strome wzniesienia najlepiej jest używać trybu Normal lub High, dzięki którym nie tylko wyjedziemy szybciej, ale również pokonamy trudniejsze technicznie odcinki.
Oczywiście jeśli będziesz katować rundy XC na najwyższych obrotach, bateria wystarczy jedynie na około 40 km. Na zjazdach wspomaganie nie przydaje się i na rowerze bez „e” pojechałbyś szybciej. Wyższa masa oraz zastosowana nóżka sprawia, że wszystko się trzęsie, a drgania przenoszą się na ciało. Sporo pomaga amortyzator, który działa płynnie i wybiera nawet większe nierówności, ale full to nie jest. Mimo wszystko Merida zjeżdża całkiem dobrze, a długi tylny trójkąt pomaga w utrzymaniu kierunku jazdy i w niewielkim stopniu pogarsza skrętność roweru. Zaskoczyły mnie opony, które dzięki agresywnemu bieżnikowi rewelacyjnie trzymają w zakrętach mimo iż nie są wybitnie szerokie. Nawet przy sporych prędkościach pozwalają wchodzić w ciasne zakręty. Zastosowane hamulce również działają bardzo dobrze i bez problemów zatrzymują rower nawet z bardzo dużych prędko...