BH Atom Lynx 6 27.5”

Wszelkie porównania do mieszczucha musiałem jednak odszczekać po wjechaniu w konkretny teren. Co prawda na stromych podjazdach trzeba się mocno pochylić nad kierownicą, ale dopóki tylne koło ma przyczepność, podjechać można praktycznie pod każdą ściankę. W takich sytuacjach niezwykle pomaga zawieszenie o dużym skoku, które, miękko ustawione, zapewnia znakomitą trakcję. Na zjazdach wyprostowana pozycja dodaje sporo punktów do odwagi, pozwalając na pracę ciałem i odpowiednie dociążenie przodu na zakrętach lub zawiśnięcie tyłkiem nad tylnym kołem na ekstremalnych stromiznach. Skuteczne hamulce zapewniają komfort zwolnienia lub zatrzymania się dokładnie tam, gdzie tego potrzebujemy. Dzięki dużej masie, na zjazdach, Atom Lynx jest jak taran, wydaje się, że przejedzie przez wszystko. Zawieszenie i bardzo dobre amortyzatory odwalają znakomitą robotę, niwelując nierówności, ale nie pozbawiając czucia tego, po czym się jedzie. W powietrzu Atom Lynx jest stabilny, choć gwałtowne poderwanie prawie 24 kilogramów wymaga sporej dynamiki, a także siły mięśni nóg i grzbietu. Lądowania, w porównaniu  z rowerami o połowę lżejszymi, przypominają te na motocyklu crossowym. Duże brawa za skrętność tego roweru. Tak, wcześniej napisałem, że to taran, ale bynajmniej nie tak „prostolinijny”. Atom Lynx łatwo skręca, do tego stopnia, że dla niedoświadczonych rowerzystów może to ocierać się o nadmierną nerwowość. Doświadczonym bikerom pozwoli jednak na wciśnięcie się w każdą zakrętową „agrafkę”. Jedyne, czego brakowało mi w rowerze o takiej terenowej dzielności, to szersze opony. 2,35’’ to nie jest mało, ale miałem wrażenie, że 2,5-2,6 cala lepiej pasowałyby do 160 milimetrowego skoku przedniej i tylnej amortyzacji. Dzięki temu, zarówno na podjazdach jak i na zjazdach dałoby się z Lynxa wycisnąć jeszcze więcej. Gdybym miał szu...