Rockrider e-ST500

Na zjazdach przydałaby się trochę szersza kierownica, np. 740 mm, dzięki której panowanie nad rowerem byłoby pewniejsze. Amortyzator Suntour XCR zarówno klasą, jak i 120-milimetrowym skokiem  dobrze wpasowuje się w charakter roweru. Jest to wersja sprężynowa, przez co możliwość dopasowania do preferencji użytkownika jest bardzo ograniczona i widelec słabo reaguje na małe nierówności, ale odzyskuje rezon w głębszym ugięciu.
Amortyzator, szerokie opony i bardzo wysoko zawieszona oś suportu dają dużą swobodę w pokonywaniu przeszkód i zostawiają margines bezpieczeństwa.
Opony Hutchinson mają dość standardowy rozmiar 2,35”, ale robią wrażenie znacznie szerszych. Jeżeli zastosujemy umiarkowane ciśnienie, to zdecydowanie pomagają w trzymaniu trajektorii jazdy – i to na różnych podłożach. Wysokie klocki bieżnika potrafią mocno wgryzać się w ziemię, dzięki czemu przy zdobywaniu wzniesień moc silnika nie jest marnowana na buksowanie. Pozycja, jaką narzuca nam geometria ramy, wymaga umiejętnego balansowania środkiem ciężkości i mocnego dociążania przodu roweru, żeby przednie koło nie odrywało się od podłoża i nie uciekało na boki. Konfiguracja przełożeń daje sporo mocnych przełożeń do pokonywania podjazdów nawet bez użycia wspomagania. Jednak nie ma co ukrywać – jeżeli podjazd jest dłuższy lub bardziej stromy, to opory związane z masą roweru i szerokimi oponami szybko zaczynają doskwierać, a i pozycja nie sprzyja wysokiej efektywności na podjazdach. Ale przecież od tego w rowerze jest mały pomocnik w tylnej piaście. Naszym zdaniem, w rowerach MTB nie jest to jego optymalne umiejscowienie ze względu na zaburzenie rozkładu masy oraz duże obciążenie konstrukcji tylnego koła. Jednak przeznaczeniem e-ST500 jest spokojne, przyjemne pokonywanie kilometrów, bez skakania z byle hopki czy pokonywania każdego zakrętu górą bandy, a w takim przypadku silnik z tyłu aż tak bardzo nie przeszkadza, a nawet ma zalety. Jedną z nich jest duży prześwit pod osią suportu, a jeszcze ważniejszą krótki tylny trójkąt ramy. Silnik generuje 42 Nm, co można skwitować słowem „zaledwie”, jeżeli porównywać go do jednostek centralnych, jakie najczęściej spotykamy w tego typu rowerach. Potrafią one wygenerować nawet 70–90 Nm. Nam mocy nie brakowało i, korzystając prawidłowo z dostępnych przełożeń, nawet na strome ścianki wyjeżdżaliśmy na drugim stopniu wspomagania z niższym tętnem niż na rowerze klasycznym. W odwodzie pozostawał jeszcze najmocniejszy tryb Boost, ale z nim trzeba ostrożnie, bo przy jego włączeniu zasięg roweru spada bardzo szybko. Wadą systemu jest bardzo duże opóźnienie w reakcji na ruch korbą. W zasadzie jest to czas dłuższy niż sekunda (czyli nawet cały obrót...